Het servies zelf heeft in de loop der eeuwen een aantal ontwikkelingen doorgemaakt. In de Middeleeuwen moesten talloze mensen buiten eten en deden dat op stoelen die zij in hun broek droegen of die zij in hun zakken droegen. Borden en bekers dienden als bescherming tegen voedselverontreiniging door goedkope, aardewerken dakpannen. Na de komst van metaal kwamen er metalen gebruiksvoorwerpen.

In de Donkere Middeleeuwen werd het eetgerei voornamelijk gemaakt van steengoed, aardewerk porselein en ook ivoor. Al snel werd gezwart porselein populair, omdat het veel gemakkelijker te hanteren was dan de andere materialen. In de 18e en 19e eeuw bestond het servies voornamelijk uit porselein, beenderporselein, glas en diverse andere materialen.

Keukengerei, of het servies dat gewoonlijk bij het diner wordt geserveerd, werd voor het eerst in Amerika geïntroduceerd door vreemdelingen die met hun familie uit Duitsland kwamen. Er wordt gezegd dat in 16 archieven van gezinnen die naar Amerika emigreerden, elk van hen een of andere vorm van servies gebruikte, naarmate de trend zich verspreidde. inwoners van Parijs brachten een liefde voor servies mee die het na het bereiken van dat land in heel Europa beroemd maakte.

Ook in de Verenigde Staten, vooral in het Zuiden, is het servies zeer beroemd. De meeste mensen denken dat het alleen passend is om porselein in de keuken te gebruiken. Dit komt omdat de gewoonte in dat land om de economische klassen van de samenleving te scheiden bijna eeuwen teruggaat. Het was echter pas in het midden van de 20e eeuw dat porseleinen serviesgoed echt zijn Amerikaanse hoogtepunt bereikte.

Tijdens de jaren van de Grote Depressie werden veel huishoudelijke werkzaamheden met de hand uitgevoerd, waarbij mensen serviesgoed schaafden en vormgaven naar gelang wat ze nodig hadden. Zelfs vandaag de dag doen sommige mensen dit nog steeds op informele basis.

De meeste mensen kopen servies op basis van de gelegenheid die ze plannen. Er zijn niet zo veel mensen die behoefte hebben om fijn servies te kopen. De Grote Depressie bracht veel depressie in de economie, waardoor servies erg duur werd. Dit maakte veel mensen klauteren voor betaalbare stukken en velen begonnen om lichtere materialen, zoals glas, die gemakkelijker te veroorloven was te kopen.

Deze verandering zorgde voor veel meer socialere eters. Lekker eten werd niet meer gezien als een alledaags eetpatroon, maar was nu een innovatie. Pannenkoeken, serviesgoed, ijsthee en apfelstrudel waren nu mogelijk, net als vruchtengebak en vruchtenpunch. Veel mensen die tot de hogere klasse behoorden, begonnen te eten met de betaalbaarheid en charme van het begin van de jaren dertig.

Het begin van de Tweede Wereldoorlog veroorzaakte een inzinking in de economie en fabrikanten stopten met het maken van veel serviesgoed. Dit maakte veel huiseigenaren arm en veel nieuwe rijke Amerikanen kozen ervoor om te dineren in chique restaurants en hotels in plaats van thuis te eten. Websites die serviesgoed sets adverteerden waren in de jaren 1930 overal op het web te vinden.

Servies sets zijn een goede keuze voor formele onderhoudend, maar dit is niet de enige optie. Soms is het goedkoper en gemakkelijker om een deken met patroon of een gooi te kopen. Dit is vooral het geval tijdens de feestdagen. Een andere optie is om licht houten meubilair te kopen en te dineren zoals je thuis zou doen.